Zodiak, podstawa astrologii i zachodniego horoskopu, ma korzenie babilońskie, gdzie przed 2000 rokiem p.n.e. podzielili sferę niebieską na dwanaście równych części. Nazwano je konstelacjami, a wynalazek wykorzystano jako kalendarz. Zachodni zodiak, jaki znamy dzisiaj, nie składa się z konstelacji, lecz ze znaków astrologicznych, które tworzą horoskop.
Pochodzenie horoskopu zachodniego
Pochodzenie horoskopu było babilońskie, ale dzięki Aleksandrowi Wielkiemu rozpowszechnił się on w całej Azji. Był on powszechnie stosowany w Grecji i Egipcie i to właśnie tam został zmodyfikowany w rodzaj wyroczni. Termin „zodiak” ma greckie korzenie zoo (zwierzę), po zwierzętach zodiaku. Słowo „horoskop” pochodzi od egipskiego Horo i greckiego Skopo, co oznacza w zależności od symboliki „patrzeć na Horusa” lub „patrzeć na horyzont”. Może również odnosić się do greckiego korzenia Hora, który oznacza badać, odnosząc się do badania przez astrologa wykresu urodzeniowego na podstawie czasu urodzenia dziecka. W horoskopie zachodnim konstelacje określają znaki zodiaku. Konstelacje to grupy gwiazd nazwane na cześć mitu o Jasonie i Argonautach w poszukiwaniu Złotego Runa, zaproponowanego przez samego Isaaca Newtona. Baran byłby samym runem, Leon bohaterem Heraklesa, Gemini bliźniakami Polluksem i Kastorem, Panna kapłanką świątyni. Często można dostrzec, że horoskop się sprawdza w prawdziwym życiu, jednak czy jest w tym jakiś haczyk? Sprawdź, jak horoskop wprowadza w błąd.
Znaki zodiaku to archetypy związane z 12 miesiącami astrologicznymi, które określają osobowość ludzi urodzonych w tym okresie. Te 12 miesięcy tworzy rok astrologiczny. Ale miesiące i ich znaki nie odpowiadają długości gwiazdozbiorów zodiakalnych, bo znaków jest 12, a gwiazdozbiorów zodiakalnych 13, w tym Ophiuchus, boczny wschodni znak astrologiczny, ale nieistniejący w horoskopie zachodnim, i 14, jeśli wziąć pod uwagę Cetus.
Istnieje 88 gwiazdozbiorów, ale tylko 12 z nich ma tę wspólną cechę, że Słońce przecina je raz w roku, w specjalnym terminie. Dlatego w zależności od daty i położenia Słońca określa się znak danej osoby. Centralny obszar, przez który przechodzi elipsa, gdzie znajduje się każdy z gwiazdozbiorów, obejmuje 12 znaków, czyli drogę Słońca w jego pozornym rocznym biegu.
